Gdy Enzo był mały, bardzo dużo podróżował z rodzicami. Już wtedy sporo rysował. Zawsze bał się dorosłości: w pracy ilustratora za genialne uważa to, że dzięki niej od czasu do czasu może znowu być małym chłopcem. Enzo odczuwa stała potrzebę tworzenia. Kiedy nie rysuje, uczy gry na mandolinie jazzowej i chodzi na koncerty. A poza tym śpi, je i opiekuje się swoim ukochanym kotem.